(Oud)leden vertellen
Muziekgroep Internos, al meer dan 40 jaar een prachtige club! Wat betekent Internos voor onze (oud)leden?
Jolanda Kuipers
40 jaar Internos
Na de prachtige verhalen van o.a. oud-leden Jacobien, Gisela en Hans is het mijn beurt om een stukje te schrijven over Internos en mijn ervaringen van deze fijne muziekgroep.
Waar zij met mooie herinneringen terugblikken op een prachtige tijd vol muziek en warmte van een fijne groep mensen, mag ik al 40 jaar (en nog steeds) hiervan genieten.
Wat hebben we veel bijzondere dingen meegemaakt en georganiseerd. De laatste jaren alleen nog in het teken van het maken van mooie muziek, om het publiek te laten horen en zien dat samen muziek maken iets fantastisch is. Elke productie heeft me geraakt en me trots gemaakt. Mijn vader, Christ Hermkens, de mede-oprichter, kijkt ook vast ‘van boven’ met trots mee. Dat gevoel kreeg ik vooral toen mijn zus Maria het prachtige lied ‘Stairway to heaven’ zong samen met de band en fanfare tijdens de opening van de nieuwe Bron. Zo zijn er veel kippenvel-momenten voorbij gekomen en gaan er hopelijk nog veel komen.
We blijven onze liedjes zingen op de ‘Internos-manier’, wat een begrip lijkt bij Internos. Tja, wat betekent dat dan weer, zul je je afvragen? Wij geven aan elk lied ons sausje, geen cover, niet te ‘koorachtig’, waar we uit halen wat kan met gevoel en beleving. Plezier in het samen neerzetten van een show staat voorop. Gelukkig kunnen we rekenen op veel talenten bij Internos, op organisatorisch gebied, op muzikaal gebied, op creatief gebied. Alle talenten samen maken de shows van ons geweldig om aan mee te werken, vooral ook door de toevoeging van al die super goede muzikanten en regie. Hopelijk gaat iedereen tijdens ‘Repeat the Beat’ weer volop genieten, zowel alle zangers en muzikanten als het publiek.
Tot gauw.
Jolanda Kuipers
Hans Thijssens
Elf of twaalf jaar oud was ik, en binnen de wekelijkse hobbieclub ‘de Jeugd‘ in t Kooike gingen we destijds eens ‘muziekinstrumenten’ bouwen.
Of iets wat er op leek althans.. enkele jongens maakten trommels met varkensblaas er op als vel, en ook het model van elektrische gitaren! Een iets te groot uitgevallen ‘ Fender Stratocaster ‘ werd het, een totaal verkeerde vorm met lasdoppen erop zodat er iets aan te draaien viel en garen of ijzerdraad als snaren er op. Had nog nooit een echte gitaar van dichtbij gezien. Maar wat was dit ontzettend mooi om te mogen maken!
Als afsluitend project in de Bron op een zondagmiddag een playbackshow, Vitesse’s ‘ Rosalyn ‘ , een ‘Doe Maar’ act uiteraard, ( in die tijd begin jaren 80 liep het hele schoolplein met sjaaltjes en speldjes van de band in mijn herinnering ) en ik was Normaal-fan in de dop dus ook ‘ Oerend hard’ kwam voorbij. Geruite blouse, klompen, en bretels aan, en ook een liedje van ZZ Top ‘Sharp Dressed Man’ met uiteraard die baarden.
Maar hoe maakten we dan de baarden? ..
De manen van pony’s en paarden van fam. van Velzen en wat dubbelzijdige plakband deden wonderen! Wat was dát vet en wat hadden we succes en wat was de toon gezet! Mijn zelf uitgezaagde en geschuurde gitaar was heilig.
Niet veel later leerde Jolanda Hermkens mij alle grondbeginselen van het gitaarspelen en ook de theoretische kennis daarbij op een Spaanse gitaar, en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor! Want mijn grootste hobbie was geboren. Gitaar spelen.
Zes boekjes spitten we samen door. Samen met Marco maar die haakte iets eerder af aangezien waterskiën toch meer zijn ding was!
Later volgde ik nog vier jaar klassieke gitaarles in Gemert, wat door mijn ouders enorm gestimuleerd werd. Echter sprak mij een electrische gitaar meer aan. Dire Straits ‘Sultans of Swing’ of Pink Floyd ‘Another Brick in the Wall’ oefenen. Diverse ‘muziekbandjes’ in de regio Gemert / Boekel volgden.
Maar als jochie met een klassieke gitaar gaan spelen binnen het jongerenkoor wat later ‘INTERNOS’ ging heten werd voor mij een enorme leerschool. Een soort leerschool waar ik mezelf wekelijks in kon ontwikkelen.
Internos werd mijn wekelijkse leidraad en avond waar ik muziek maken kon en samen met anderen kon brainstormen in creatieve ideeën.
Binnen deze club was er zowiezo veel muzikaliteit maar vooral ook veel creativiteit, en ook gezelligheid en dus werd het voor vijftien jaar een wekelijks gegeven waar ik als een magneet naar toe trok.
Prachtige herinneringen, maar zeker ook intens verdrietige herinneringen door overlijdens die een enorme impact hadden op ieder, maar altijd was je er voor elkaar. Met elkaars verhalen, lach en traan en op z’n tijd een pilske.
Thema avonden met prachtige creatieve decors die we samen bouwden, bonte avonden met decors die er binnen 20 minuten opbouwtijd moesten staan, legio optredens in de kerk, verzorgingshuizen, soundmixshows en zeskampen om muziekinstrumenten te kunnen bekostigen, weekendjes weg, van de stad Aachen in Duitsland tot Antwerpen of menig waddeneiland, diverse pleinen en dierentuinen waar we wat muziek maakten.
Maandagavond zelfs ná de wekelijkse repetitie vaak nog aan een hangtafel, waar drie- of vierstemmig zingen met de gitaar erbij, ons zelf soms kippenvel bezorgde. Nick en Simon, of Simon and Garfunkel zijn er niets bij :))
Na 15 jaar Internos en het verlaten van dorp Handel, en allerlei bandjes destijds tussendoor, maak ik nog steeds muziek. Nu meer werkgerelateerd in ‘s-Hertogenbosch. Ik laat mensen met afasie, mensen die hun spraak kwijt zijn door hersenletsel, kleine stukjes zingen… Die zelfde gitaar erbij. Liedjes uit hun kindertijd, die zó zijn ingesleten in hun brein, of liedjes van nu, maar dan niet te snel. Hele waardevolle dingen.
Net zoals Internos voor mij heel waardevol was in mijn jonge jaren.
Een prachtige muziekgroep waar ik geweldige herinneringen aan heb. En die nog altijd na al die jaren met diezelfde ‘ drive ‘ hun muzikale creatieve dingen neerzet!
Want ‘ Handel blie Handel’ .. met een rijk verenigingsleven. En Internos?! ‘ Repeat the Beat ! ‘ Ik kom luisteren en genieten in oktober. Tot dan! Bedankt allemaal.
Groet,
Hans Thijssens
Gisela van Kreij
Toen in 1991 ons Heinrich overleed, stond niet alleen ons
gezin op zijn kop, ook Handel was even lam geslagen, zoals dat altijd gebeurt
als een jong iemand overlijdt in een klein dorp. Het gat dat hij achterliet was enorm voor mij. Ik was 21
jaar, nog behoorlijk aan het zoeken waar ik nou precies thuishoorde en dat was
toen nog helemaal niet in Handel. Ik kwam er weinig, woonde buiten de kern en
was meer gericht op Gemert door mijn vrienden die daar woonden. Maar omdat Heinrich niet alleen een enorme grote groep
vrienden achterliet maar ook een fantastisch huisje en ik de enige was die nog
thuis woonde, was daar ineens een mogelijkheid om een huis voor mezelf te
hebben. Ik heb geen seconde getwijfeld..
Op zijn sterfbed had ik aan Heinrich beloofd om zijn
leven zo veel mogelijk voort te zetten, ik zou zijn kleren gaan dragen (8 maten
te groot maar who cares), trombone gaan spelen, (een jaar gedaan) en…ik ging
zingen bij Internos. En dat is het beste wat ik had kunnen doen. Dichtbij een
groep ontzettend lieve mensen zijn die Heinrich goed hadden gekend. Het voelde als een warm bad. En om het helemaal compleet te maken, mijn plek was
tussen de mannen, waar Heinrich ook had gestaan.
Na verloop van tijd werd het gemis minder, bij mij en de
rest en was het gewoon, ''Gisela van Kreij’’ en iets minder, de zus van.. En wat heb ik een partij lol gehad. De Bonte Avonden, de
kerstmissen, Internos-concerten, weekenden weg.. Maar vooral de repetities maandagavond..dat zijn de
avonden die ik echt nooit meer vergeet. ''Doeter hier inne van Huub’’ dat
riepen we regelmatig, zonder resultaat. Terecht. Lief en leed werd er besproken aan tafel, alles hielden
we binnen de club. Sommige verhalen waren gewoon niet geschikt voor anderen….
Toen ik in 2003 ging verhuizen naar Den Bosch ben ik nog
enkele jaren op en neer gereden maar ik merkte al gauw dat dat niet meer te
doen was. Met nog een piepklein Koentje thuis en het feit dat ik alleen nog
maar aan de spa mocht, werd het tijd om Handel los te laten en mij meer op Den
Bosch te gaan oriënteren. Grotendeels is dat gelukt maar bij een nieuw koor gaan
zingen heb ik nooit gedaan. Dat kon alleen maar tegenvallen. Nergens zou het zo zijn
zoals het was bij jullie.
..Omdat ons mams en mijn broer Anselm nog altijd in
Handel wonen, kom ik er nog elke week. En als ik dan langs de plek rijd waar
vroeger de Bron stond, de plek waar ik zo’n mooie tijd heb gehad met jullie,
waar ik Jur heb leren kennen., dan krijg ik nog altijd een lach op mijn
gezicht. Handel binnenrijden blijft
voelen als thuiskomen en daar is Internos een grote oorzaak van.
Dank jullie wel.
Veel liefs Gisela van Kreij.
De zus van.
Jacobien Donkers
INTERNOS “A Way of Life”
Internos was voor mij, van ca.1980 tot 2004 gewoon “a way of life”. Een geweldige club mensen waarbij niet alleen zingen de boventoon voerde, maar zeker ook de gezelligheid.
Daar was het spreekwoord “gezelligheid kent geen tijd” erg toepasselijk. Niets was ons te veel. Iedereen die ons uitnodigde kon op ons rekenen. Op maandagavond repeteerden we in het Kooike achter toenmalig gemeenschapshuis de Bron. Ikzelf ben geen ster in het zingen, maar verheugde me vaak vooral op de tijd na de repetitie, met de nodige drank en altijd bordjes met kaas en worst, gemaakt door eerst Kees Manders en daarna Hub van der Kleijn (beheerders in die tijd). Tot in de kleine uurtjes gingen we door, waar ik vaak de volgende dag op het werk nog last van had……. Al snel kwam ik in het bestuur en werd voorzitster, dat ik vele jaren gedaan heb. Ik heb de ledenlijst gedigitaliseerd en typte en kopieerde ook alle liedjes. Alles stond bij mij in het teken van Internos. Christ Hermkens, onze dirigent in die tijd, wilde op een gegeven moment graag een bassist. Niemand kregen we hiervoor. Toen ben ik het zelf maar gaan leren en heb het een paar jaar gedaan, totdat er een goede opvolger kwam. Het plotselinge overlijden van Christ was een heel verdrietige tijd. De dag na ons erg gezellige 1e jubileum, 5 jaar Internos, stierf hij. Gelukkig trad Jolanda meteen in vaders voetsporen. Ook het overlijden van Heinrich van Kreij in 1991 (de gezellige gangmaker) kwam keihard aan bij het koor…..
Dat waren de verdrietige dingen uit mijn tijd bij Internos.
Maar vooral de gezellige activiteiten zitten nog goed in mijn geheugen, want wat waren we een actief koor. Ik zal een opsomming maken, in willekeurige volgorde :
*Maandelijks bij H.Missen voor de muzikale omlijsting zorgen. Zeker de speciale missen zoals in de Meimaand, met het H.Vormsel, met Pasen (Jesus Christ Superstar) en met Kerstmis vond ik heerlijk om te doen. Maar ook zongen we desgevraagd op uitvaarten en bruiloften. Zeker de bruiloften van eigen leden. En als er in zo’n pril huwelijk een baby geboren werd, dan gingen we met het bestuur op kraamvisite en dat werd ook altijd erg laat…..
*Optredens in bejaardenhuizen was erg dankbaar om te doen. In het Rozenhof in Helmond, waar ik toen werkte, dachten ze dat Jan Minten een broer van mij was. Als we mekaar nu tegen komen is het nog altijd “ha, broertje” en “ha, zusje”.
*We sloegen geen enkele Bonte Avond over met telkens weer een leuk thema. Bij één Bonte Avond was bij mij een combinatie van griep/koorts en een paar Jägermeisters te veel van het goede; men heeft mij van het podium gelokt en naar huis gebracht……
*Kerstconcerten met de fanfare en een keer een optreden bij een kerstdiner voor officieren van het leger op een kazerne op de Veluwe. We werden in Handel opgehaald met een legerbus. Geweldige ervaring.
*Weekendjes weg. Het eerste weekend was er gelijk een om nooit te vergeten. We kregen een uitnodiging van de gemeente Antwerpen om op een zondag op te komen treden op een kiosk in de stad. Wij kozen voor de kiosk in de Zoo met gelijk gratis entree. Ik had een hotel gevonden op het plein voor de dierentuin. Dit was echter een heel smerig hotel; niemand wilde daar slapen. Roland en ik moesten ter plekke op zoek naar een hotel voor ruim 30 personen. Gelukkig vonden we er een in de buurt dat bereid was om ons op te vangen in kamers die leegstonden voor renovatie. Voor de rest gewoon heel veel lol gehad….. Dat smaakte naar meer en daarna gingen we jaarlijks een weekendje weg. In plaatselijke café’s pakte Hans Thijssens zijn gitaar en zong het hele café al snel uit volle borst mee. We hebben zelfs een weekend weg gehad in ons eigen Handel, op het voetbalveld aan de Peeldijk.
’s Middags een zeskamp en ’s avonds en de hele nacht genieten van gezellig samenzijn…….
Om geld te genereren voor onze apparatuur hebben we veel georganiseerd, zoals :
*Home-trainer avondvierdaagses. Heel veel werk, maar het bracht veel op in die tijd.
*Jongerenkoren festivals
*Zeskampen
*Talentenjachten
En toen kwamen de thema-avonden. De allereerste was Flower Power. De Bron werd mooi versierd en we reden met een oude auto met geluid en flower power verkleed door Handel.
Een andere thema-avond die ik me goed herinner was de Griezel-avond. Het publiek kwam via het Kooike binnen en moest door een soort spookhuis naar de zaal. Het podium was geweldig aangekleed en leek op het kerkhof van het spookhuis in de Efteling.
Daarna volgde het thema Space en Movies.
We maakten er altijd heel veel werk van om alles zo mooi mogelijk aan te kleden. We hadden destijds met Marco Gerrits (is ons helaas ook ontvallen) en John Donkers geweldige ontwerpers….
Tussentijds ben ik nog even gestopt als voorzitster en werd ik gebombardeerd tot Ere-Voorzitster. Al snel was ik toch weer terug…..
Rondom het vele werk, maakten we er altijd een feestje van…. Kortom het was gewoon een geweldige club mensen, waar ik me altijd met ontzettend veel plezier voor ingezet heb. Dat getuige ook wel de vele foto’s die ik vaak zelf maakte en in speciale Internos-mappen verzamelde. Het was voor mij in die tijd echt “A way of life”………………
Internos proficiat met het zoveelste jubileum, vier het maar goed en blijf nog lang door gaan.
